گاه نویسی

خدای من! نمیتوانید تصور کنید که امروز چه حس خوبی را تجربه کردم. انگار احساس عمیقی از رضایت که هیچ وقت نداشته ام به سراغم آمده بود. حرف‌های دیشبم در وبلاگ و آن اعتراف، مرا بیشتر از هرزمان دیگری سبک بال و بی پروا کرد. دیگر از خودم و قضاوت‌های دیگران نمیترسم. دیگر حتی باکی از نرسیدن هم ندارم. برایم تجربه این حس ناب و نفس کشیدنش کافی بود. کاش همه مردم دنیا این را میدانستند تا دیگر تن به زندانی کردن احساسات خود ندهند.